Title: “May Dayo Daw Sa Court”
Pre laro ka, may dayo daw sa court.
Mainit ang tanghali sa Barangay San Rafael. Walang hangin, pero punong-puno ang covered court. Lahat nakasabit sa net, sa poste, sa bakod—puro familiar na mukha. Pero iba ang tensyon ngayon. Hindi lang basta Linggo ng basketball. May usap-usapan na may “dayo” daw. Mga hindi taga-rito. Mga hindi kilala. At ang sabi-sabi? Matitikas, matataas, at malalakas daw maglaro.
“Pre, sinong dayo?” tanong ni Carlo habang pinapahid ang pawis sa noo. Nakaupo siya sa bench, suot ang faded na jersey ng Barangay San Rafael Warriors—number 7. Siya ang captain ball, hindi lang sa papel kundi sa puso ng team. Tumango siya kay Bok, ang tambay na laging nauuna sa tsismis.
“Mga taga-Bulacan daw. College level, iba ang laro. Di gaya ng mga taga-bayan natin.”
Napatawa si Carlo. “Edi mas maganda. Laban kung laban.”
Dumating ang dayo bandang alas-dos. Apat na van. Lahat may matching black jerseys na may nakasulat na “Team Panthers – Bulacan.” Unang bumaba si Kuya Ace, matangkad, shaved head, may tattoo sa braso, at mukhang hindi ngumingiti. Sumunod ang lima pa—mga malalaki ang katawan, parang hindi basta pick-up game lang ang hanap.
Tahimik ang court. Ang mga tambay, napatingin. Ang ilan, nag-video na agad. Parang may dumating na PBA team.
Nagsimula ang laro. First quarter pa lang, ramdam na ang banggaan. Si Carlo, tumatanggap ng bawat screen, sumasalubong sa bawat drive. Pero hirap sila. Ang Panthers, sobrang disiplinado. May plays, may spacing, ang bilis ng pasa. Sa kalagitnaan ng second quarter, 18-7 na ang score—lamang ang dayo.
Pero hindi taga-San Rafael si Carlo para umatras. Sa huling timeout bago matapos ang first half, tinawag niya ang team.
“Mga pre, ‘wag kayong matakot. Pareho lang silang tao. May katawan sila, oo. Pero tayo, may puso. Dito tayo lumaki. Dito tayo natuto. Dito tayo lalaban.”
Bumalik sila sa court na may apoy sa mata. Binilisan nila ang depensa. Full court press. Matitinik ang pasa. Si Boyet, nakasteal. Si Mikko, dalawang tres sunod. Si Carlo? Limang straight points. Umalingawngaw ang palakpakan. Pagdating ng fourth quarter, tabla na ang score—49-49.
Isang minuto na lang. Bola ng San Rafael. Si Carlo may hawak. Guarded si Kuya Ace. Dribble left, spin right. Pump fake. Tumalon si Ace. Lay-up. Pasok!
Hiyawan ang court. Tumigil ang mundo saglit. Panthers, walang na-shoot sa last possession. Panalo ang San Rafael. 51-49.
Nilapitan ni Ace si Carlo matapos ang laro. Binigay ang respeto.
“Solid ka, bro. Hindi ko in-expect. Iba kayo.”
Ngumiti si Carlo. “Dito kasi, hindi lang basketball ang laro. Buhay ‘to sa amin.”
Let me know if you’d like this stylized like a script, expanded, or turned into a series.
